Een verrassende ontdekking heeft aangetoond dat het Siebengestirn, beter bekend als de Plejaden, veel uitgestrekter is dan eerder werd aangenomen. De sterren en sterrenhopen die tot deze groep behoren, zijn afkomstig uit dezelfde oorsprongswolken, maar zijn na verloop van tijd uit elkaar gedreven. Tegenwoordig bevinden ze zich honderden lichtjaren van de Plejaden, wat hun verbinding met het ‘Greater Pleiades Complex’ verhult, zoals astronomen in recente publicaties melden.
Het open sterrenhoop van de Plejaden is aan de nachtelijke hemel moeilijk te missen. Dit markante sterrenbeeld, dat ongeveer 120 miljoen jaar geleden is ontstaan en zich in het sterrenbeeld Stier bevindt, diende onze voorouders duizenden jaren geleden al als indicator van de lente. De beroemde bronzen hemelkaart van Nebra laat ook deze indrukwekkende sterren zien. Hoewel met het blote oog slechts ongeveer zeven heldere sterren zichtbaar zijn, omvat deze sterrenhoop in werkelijkheid meer dan 1.000 sterren.
Een Wiege – Veel Sterren
Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat de ‘familie’ van het Siebengestirn nog veel groter is. Astronomen onder leiding van Andrew Boyle van de Universiteit van North Carolina deden deze ontdekking terwijl ze zochten naar overeenkomsten tussen de ongeveer 443 lichtjaar verwijderde Plejaden en andere nabije sterrenclusters. Het was al langer de vermoedens van verschillende astronomen dat deze sterrenhopen en -groepen mogelijk verwant zijn aan het Siebengestirn.
De reden hiervoor is dat wanneer sterren ontstaan in dichte, instortende gaswolken, ze dat meestal niet alleen doen. In plaats daarvan maken ze vaak deel uit van een hele kinderkamer van samen gevormde sterren. Onze zon had bijvoorbeeld ook ooit stellare broeders. “Maar de grote meerderheid van dergelijke sterrengroepen lost al kort na hun vorming op,” leggen Boyle en zijn collega’s uit. Sterrenwinden, supernovae en gasstromen drijven de jonge sterren uit elkaar totdat ze niet langer gravitatieel met elkaar zijn verbonden.
