Onderzoek naar de Suezgraven stelt gevestigde geologische opvattingen ter discussie. De aardkorst in dit gebied breidt zich nog steeds uit – met significante gevolgen.
Een baanbrekende wetenschappelijke ontdekking daagt gevestigde geologische concepten uit. De Suezgraven, een opvallende geologischeformatie in Egypte, vertoont in tegenstelling tot eerdere aannames duidelijke tekenen van activiteit. Lange tijd beschouwd als inactief, onthult de formatie nu verrassende dynamiek.
Wetenschappers onder leiding van David Fernández-Blanco van het Instituut voor Diepzeonderzoek in China en het Imperial College London hebben aangetoond dat de Suezgraven voortdurend verder uitzet. De resultaten zijn gepubliceerd in het gerenommeerde vakblad Geophysical Research Letters.
De Suezgraven in Egypte is niet zo inactief als lange tijd gedacht: “Geowetenschappers hebben de Suezgraven in Egypte lange tijd beschouwd als een inactieve continentale kloof, als een met sedimenten gevulde kloof in de aardkorst. Door de vorm van de kloof en de rivieren die deze doorkruisen te analyseren, evenals de ligging en hoogte van oude koraalriffen boven zeeniveau, hebben we vastgesteld dat de Suezgraven nog steeds actief wordt uitgerekt”, aldus de studie.
De Suezgraven moet niet worden verward met het bekendere Suezkanaal. Terwijl het laatstgenoemde een door mensen gemaakte vaarroute is die de Middellandse Zee met de Rode Zee verbindt, is de Suezgraven een natuurlijke geologische structuur in dezelfde regio. Deze strekt zich uit over 300 kilometer lengte en 80 kilometer breedte en is ontstaan door tektonische processen miljoenen jaren geleden.
Het onderzoeksteam paste een multimethodische benadering toe om de aanhoudende activiteit aan te tonen: Digitale hoogte-modellen onthulden breuken in jongere gesteentelagen, boven zeeniveau gelegen oude koraalriffen dienden als indicatoren en in kaart gebrachte rivierlopen toonden ongebruikelijke hellingspatronen aan die wijzen op tektonische bewegingen. De metingen toonden aan dat de kloof zich met 0,26 tot 0,55 millimeter per jaar uitbreidt. Deze snelheid is weliswaar lager dan eerdere waarden, maar komt overeen met de activiteit van andere gematigd actieve extensiegebieden zoals het Basin and Range in de Verenigde Staten.
De ontdekking daagt een fundamentele geologische principe uit. De bisherige leerstellingen gaven aan dat continentale kloofstructuren ofwel actief blijven of inactief worden. De Suezgraven demonstreert echter een derde ontwikkelingspad: Na een wijziging van de plaatbewegingen miljoenen jaren geleden heeft hij zijn activiteit slechts verminderd, niet helemaal stopgezet. “Deze bevindingen benadrukken de noodzaak om ogenschijnlijk inactieve scheuren wereldwijd opnieuw te beoordelen en te onderzoeken of een vertraging zonder falen een gebruikelijke evolutieroute is bij intrakontinentale scheuren”, schrijven de auteurs van de studie.
Voor het gebied rond de Golf van Suez heeft deze ontdekking verstrekkende gevolgen. De voortdurende tektonische activiteit zal de ontwikkeling van het landschap op de lange termijn beïnvloeden en kan aanzienlijke invloed hebben op de beoordeling van aardbevingsrisico’s in de regio. De studie laat indrukwekkend zien dat de evolutie van continentale kloofstructuren complexer verloopt dan tot nu toe werd aangenomen.
