Astronomen hebben een onbekende structuur ontdekt in de asteroïdengordel van ons zonnestelsel, bekend als de “interne kern van de Kuipergordel”. Deze ontdekking is mogelijk gemaakt door de krachtige camera van het Vera Rubin Observatorium in Chili, die in staat is om beelden vast te leggen van objecten en structuren die tot nu toe onbekend waren.
Deze onlangs ontdekte structuur, genaamd de “interne kern”, bevindt zich in de Kuipergordel, ongeveer 43 astronomische eenheden van de zon. De Kuipergordel is een uitgestrekt schijfvormig gebied dat zich uitstrekt voorbij de baan van Neptunus en is bevolkt door miljarden ijzige lichamen, restanten van de vorming van ons zonnestelsel zo’n 4,6 miljard jaar geleden.
De ontdekking van de interne kern in de asteroïdengordel uitdaagt niet alleen onze kennis over de geschiedenis van het zonnestelsel, maar markeert ook het begin van een nieuw tijdperk in de astronomische verkenning. Het team van onderzoekers suggereert dat deze unieke groep zich heeft gevormd toen ze door de zwaartekracht van Neptunus werd gevangen tijdens zijn migratie, alvorens te worden vrijgelaten en ongerept te blijven gedurende miljoenen jaren.
“Die soort orbitale stabiliteit geeft aan dat het gaat om een oude en weinig verstoorde structuur, een soort formatie die aanwijzingen kan leveren over de evolutie van het zonnestelsel en hoe de reusachtige planeet-achtige lichamen zich in hun banen hebben bewogen,” aldus een van de onderzoekers.
De Interne Kern van de Kuipergordel
Terwijl Neptunus zich naar buiten verplaatste, kan het zijn dat de objecten van de interne kern tijdelijk gevangen raakten en deze klusters vormden. Dit is eerder een hypothese die de onderzoekers hebben bedacht, inclusief David Nesvorný, die aan het onderzoek heeft bijgedragen.
Het team onder leiding van de hoofonderzoeker hebben zorgvuldig de baangegevens van 1.650 objecten in de asteroïdengordel bestudeerd en deze informatie gebruikt voor een specifiek getraind algoritme dat op zoek ging naar clustering en patronen. Dit leidde tot de onverwachte ontdekking van een nieuwe groepering, die een aanvulling is op de oorspronkelijke kern die in 2011 werd geïdentificeerd.
De interne kern, waarvan de objecten zich kenmerken door hun bijna perfecte cirkelvormige banen, biedt belangrijke informatie over de oude geschiedenis van ons zonnestelsel. Het kan ons helpen begrijpen hoe de reuzenplaneten lichamen van kleinere afmetingen hebben beïnvloed tijdens onze kosmische kindertijd.
Het Potentieel van het Vera Rubin Observatorium
De rol van het Vera C. Rubin Observatorium in deze ontdekkingen staat nog in de kinderschoenen. Met zijn enorme technologische vermogen en 3,2 miljard pixels, zal het observatorium de komende jaren de zuidelijke hemelse ruimte elke drie nachten fotograferen. Dit biedt de mogelijkheid om alles te volgen, van kleine rotsen in de baan van de aarde tot ongrijpbare structuren aan de rand van ons zonnestelsel.
De enorme gevoeligheid van het Vera Rubin Observatorium maakt het mogelijk om objecten en lichtdraden te detecteren die voorheen niet waarneembaar waren. Dit werd duidelijk bij de eerste testbeelden, waarbij astronomisch materiaal van het Virgo-cluster werd vastgelegd, waardoor onbekende sterrenstromen zichtbaar werden die geen enkel ander apparaat eerder had weet te vangen.
Met de mogelijkheid om de hemel in enkele dagen in kaart te brengen en meer dan 40 miljard objecten te registreren bij elke afbeelding, heeft het Vera Rubin Observatorium het potentieel om ons begrip van het universum ingrijpend te veranderen.
