De verbinding tussen Wolfgang Grupp en Hertha BSC begon met hoge verwachtingen, maar eindigde in een les over loyaliteit, macht en geld. Begin jaren ’90 was de euforie enorm. Duitsland kwam weer samen, Berlijn wilde de hoofdstad van de sport worden, en Trigema zag een kans om zijn logo in de Bundesliga te plaatsen. Wat begon als een succesverhaal, veranderde al snel in een strijd om invloed, misverstanden en gewonden principes.
Een Miljoenovereenkomst met Gevolgen
Na de hereniging werd Berlijn een magneet. Politici, ondernemers en investeerders zagen in de nieuwe hoofdstad een symbool voor vernieuwing. Ook Wolfgang Grupp, eigenaar van het textielbedrijf Trigema, zag het potentieel. Het bedrijf had al naamsbekendheid verworven in de sport door tennisser en voetbalclubs te sponsoren. De instap bij Hertha BSC leek dan ook logisch.
De voorwaarden waren heftiger dan verwacht. “Hertha BSC was vanwege hun sportieve prestaties niet bepaald goedkoop,” herinnert Grupp zich later. 800.000 Mark per seizoen – een aanzienlijke som voor een club die snel uit de Bundesliga zou degraderen. Grupp dacht echter op de lange termijn. De hoofdstad bood bereik, en Trigema wilde ook in het westen groeien.
Er werd een compromis gesloten: het contract zou ook in de 2e liga gelden – voor een veel lagere 100.000 Mark per seizoen. Toen kwam de schok: Hertha degradeerde en stond op het punt zijn licentie kwijt te raken. “Ze hadden dringend 1,5 miljoen Mark nodig,” vertelde Grupp later. Hij hielp – betaalde het bedrag verdeeld over vijf jaar en verzekerde zo de overleving van de club. “Het was een eerlijke oplossing,” aldus Grupp. “En het was uitstekende reclame voor ons.”
Wijzigingen in Machtsverhoudingen
De samenwerking leek opgebouwd te zijn op vertrouwen, maar al snel zou alles veranderen. Met de intrede van Bertelsmann en UFA in de marketing van de Bundesliga veranderde de sfeer in Berlijn. UFA nam invloed en drong oude structuren terzijde. Ook de president, met wie Grupp het contract had afgesloten, was plotseling niet meer in functie.
Daarna volgde de breuk. “Ik ontving een brief waarin stond dat het contract ongepast was,” herinnert Grupp zich. “Men beschuldigde me ervan een noodsituatie te hebben uitgebuit.” Voor de ondernemer was dat een klap in het gezicht. Hij had geholpen toen anderen wegkeken, en nu werd hij beschuldigd van onfatsoenlijk gedrag.
Hij noemde het later “een grote schande”. “Ik besloot het juridisch te laten uitvechten – en won.” Het contract bleef bestaan, maar de relatie was vergiftigd. Er werd nauwelijks nog met elkaar gesproken. De eens zo trotse alliantie tussen Grupp en Hertha BSC werd een symbool voor hoe snel vertrouwen in het profvoetbal kan breken.
Het Breken met het Systeem
Terwijl de machtsstrijd zich achter de schermen afspeelde, stegen de sponsordeals de hoogte in. Clubs vroegen miljoenen, en nieuwe mediaconcerns joegen de bedragen verder op. Trigema bleef 300.000 Mark per seizoen betalen – een bedrag dat nu “te laag” werd geacht. Voor Grupp was dat een teken dat loyaliteit in de sport bijna niet meer telde.
Toen Dieter Hoeneß, de toenmalige manager van Hertha, om een vervroegde ontbinding van het contract vroeg, was het voor Grupp genoeg. “Ik besefte dat onze tijd als sponsor voorbij was,” verklaarde hij. De markt was veranderd. Partnerschappen, die ooit waren gebaseerd op eerlijkheid, waren vervangen door veilingen. “Wie meer biedt, wint. De rest wordt afgevallen.”
Voor de familieondernemer was dat ondenkbaar. Hij zocht partners, geen bieders. En zo kwam in 1997 een einde aan een era: Trigema trok zich volledig terug uit het Bundesliga-sponsorschap. Geen problemen, geen shirts, geen competitie meer om bedragen die voor hem absurd leken.
Een Levensles uit de Hoofdstad
De ondernemer uit Burladingen is trouw gebleven aan zijn principes en produceert nog steeds uitsluitend in Duitsland, belichaamt betrouwbaarheid en helderheid. Hij kijkt terug op het avontuur in Berlijn als een les: “Als geld alles bepaalt, blijft er geen ruimte meer voor vertrouwen.”
Misschien ligt daarin het echte verhaal: Een man die tegen de stroom inzwom omdat hij geloofde in eerlijkheid. Een sponsor die hielp toen dat nodig was – en die door het systeem bijna werd bestraft. En een ondernemer die begreep dat fatsoen en succes alleen samen kunnen functioneren als beide partijen hetzelfde begrijpen.
