De aarde is voor het grootste deel omgeven door zeewater, maar er zijn unieke en mysterieuze plekken in de diepere delen van de oceanen: de brine pools. Dit zijn verzamelingen van water die ook wel onderwatermeren worden genoemd, en ze verschillen aanzienlijk van gewoon zeewater. Het zoutgehalte in brine pools is tot wel 3 tot 8 keer hoger dan dat van normaal zeewater.
Het extreem zoute water in deze poelen komt voort uit zoutafzettingen die zich onder de zeebodem bevinden. Door de interne hitte van de aarde of de beweging van tektonische platen kan dit zout oplossen in het water en zich ophopen in diepe oceanische kuilen of valleien.
Door het hoge zoutgehalte wordt het water in de brine pools zeer dicht. Dit zorgt ervoor dat het niet gemakkelijk mengt met normaal zeewater, wat een heldere scheiding creëert die het uiterlijk van een meer geeft.
Meestal zijn deze pools zuurstofloos. Vanwege het hoge zoutgehalte en vaak ook giftige gassen zoals waterstofsulfide of methaan, worden de meeste zeedieren die erin terechtkomen vaak bewusteloos of sterven ze. Hierdoor worden ze ook wel ‘de poelen van de dood’ genoemd.
Hoewel deze brine pools dodelijk kunnen zijn voor mensen en zeeleven, zijn ze een waar paradijs voor extremofiele micro-organismen. Deze bacteriën kunnen overleven zonder zuurstof en in extreem zout water. Ze maken gebruik van een proces dat chemosynthese wordt genoemd, waarbij ze energie halen uit chemicaliën zoals methaan die uit de pools komen, in plaats van van zonlicht.
Het bestuderen van brine pools is cruciaal voor wetenschappers, omdat het hen helpt te begrijpen hoe leven zich kan ontwikkelen onder de meest extreme omstandigheden op aarde.
Enkele van de meest gevaarlijke brine pools bevinden zich in de Golf van Mexico, zoals het Orca-bassin en de Jacuzzi of Despair. Ook zijn er brine pools ontdekt in de Rode Zee, met name nabij de Golf van Aqaba.
