Het woord ‘AI slop’ is uitgeroepen tot Woord van het Jaar 2025 door het Macquarie Dictionary. Het heeft ook de publieksprijs gewonnen. Het woordenboek definieert het als “lage kwaliteitsinhoud die is gemaakt door generatieve AI, vaak met fouten, en niet op verzoek van de gebruiker.” Het afgelopen jaar heb ik intensief onderzoek gedaan naar de genereuze, misleidende en alomtegenwoordige generatieve AI – en ik ben ondergedompeld in AI slop. Daarom juich ik deze keuze toe.
Dit jaar begon met een column van Arwa Mahdawi in de Guardian in januari, waarin ze waarschuwde dat het internet “snel wordt overspoeld door AI slop” en bizarre voorbeelden deelde die op Facebook werden gevonden: AI-gegenereerde afbeeldingen van Jezus gemaakt van garnalen.
Echter, AI slop is niet altijd leuk en speels. Een AI-journalist voor het zakenblad Forbes schreef in september dat AI slop het vervangen van eens gewaardeerde beroepen veroorzaakt. Een ondernemer op sociale media, die na zijn ontslag door een internetbedrijf de “nevenactiviteit” op zich nam om AI-inhoud te creëren, zegt dat dit de nieuwste trend is geworden om geld bij te verdienen, vergelijkbaar met Uber of straatverkoop.
Hoewel ik de winnaar toejuichde, vond ik de shortlist van het Macquarie Dictionary voor 2025 nogal saai, zelfs vervelend. Waar zijn de kleurrijke uitdrukkingen uit vervlogen tijden gebleven? De “single’s handtas” (een afhaalkip in een plastic zak)? De “milkshake duck” (een persoon die populair in de media wordt gezien totdat een twijfelachtige ontdekking hun populariteit doet kelderen)? “Goblin mode”? Geen van deze lijkt te zijn blijven hangen, maar ze waren destijds leuk.
‘Blandification’?
Een commissie kiest een shortlist van 15 woorden voor het Woord van het Jaar uit de lijst van nieuwe toevoegingen en zinnen die zijn opgenomen in de jaarlijkse update van het Macquarie Dictionary online. Het publiek wordt uitgenodigd om te stemmen op het Woord van het Jaar van de Publiek.
Taal als “Blandification” – een term waarvan ik dacht dat ik die had bedacht, hoewel deze sinds 1969 in het Oxford English Dictionary staat – beschrijft niet eens veel van de 15 uitdrukkingen waar Macquarie het publiek om stemde. “Australisch sushi.” (Dit betekent zoveel als je zou denken: het soort nori-handrollen die vaak als afhaalmaaltijd worden verkocht, “die vaak niet-typische vullingen bevatten”.) “Badkamercamping.” (Je terugtrekken in een toiletcabine om solitude te zoeken, werk te vermijden of emoties zoals angst of stress te reguleren.) “Blind box.” (Een verrassingsdoos met een ongezien verzamelobject of figuur.)
En een term die iedereen met kinderen lijkt te kennen … en een beetje verbijsterend vindt: “zes-zeven.” (Een “onzin”-uitdrukking die geliefd is bij kinderen en tieners, verbonden met een rapnummer en een basketballer die zes voet en zeven inches lang is.) De absurd moeilijk te definiëren term maakt het leven van wiskundeleraren blijkbaar een hel. Het heeft zich al ontwikkeld tot het nog ridiculere “zes-sendend” voor “alles geven” en “41”, voor “niets en alles tegelijk”.
Dictionary.com koos “zes-zeven” als Woord van het Jaar – en noemt het “het logische eindpunt van continu online zijn, eindeloos scrollen, en inhoud consumeren die aan gebruikers wordt gevoed door algoritmen die zijn getraind door andere algoritmen.”
Sociaal psycholoog Adam Mastroianni zei onlangs dat we in “een crisis van conventie en een epidemie van het alledaagse” zitten. De keuze van Macquarie belichaamt voornamelijk dit gevoel.
Een van de twee eervolle vermeldingen van de Macquarie-commissie was “clanker”, een van die woorden die na verloop van tijd van betekenis veranderen. Een term met Star Wars-origins, “clanker” verwees ooit naar een letterlijk, metalen robot. Tegenwoordig is het een scheldwoord voor “een door AI aangestuurde robot” – zoals ChatGPT en andere vormen van AI – die taken uitvoert die een mens anders zou doen.
De andere was medische misogynie: diepgewortelde vooroordelen tegen vrouwen in de context van medische behandeling en kennis, vooral op het gebied van reproductieve gezondheid.
Parasociale en vibe-codering
Macquarie’s AI slop weerspiegelt zich in de keuzes van andere woordenboeken voor het Woord van het Jaar 2025, die gezamenlijk de schadelijke invloed van sociale media weerspiegelen. Het Cambridge Dictionary koos parasociaal: een verbinding die iemand voelt tussen henzelf en een beroemd persoon die ze niet kennen, een fictief personage of AI. Bijvoorbeeld, de miljoenen “Swifties” die gefeliciteerd berichten stuurden naar Taylor Swift na het aankondigen van haar verloving.
Het Collins Dictionary koos “vibe coding”, wat beschrijft “het maken van een app of website door deze aan [AI] te beschrijven in plaats van door programmeercode handmatig te schrijven.” De algemeen directeur van Collins zegt dat het “perfect vastlegt hoe taal zich ontwikkelt samen met technologie.”
Het is allemaal vrij deprimerend – maar er is een groeiende tegenbeweging tegen AI-gegenereerde inhoud. Feministisch schrijfster Caitlin Moran was in haar column in de Times genadeloos voor AI slop, en beschreef het als absurd, bijvoorbeeld door te suggereren om lijm te gebruiken om kaas aan een pizza te laten plakken, “om het meer plakkerig te maken”.
Stem voor jouw favoriete woorden
Als je wenst dat je de kans had om voor een woord van het jaar te stemmen, is het nog niet te laat. De stemperiode voor de Publieksprijs van het Oxford English Dictionary sluit op 2 december. De American Dialect Society is het enige Woord van het Jaar dat aan het einde van het kalenderjaar wordt bekendgemaakt. Het heeft ook andere categorieën, zoals “Meest nuttige/waarschijnlijk om te slagen”, “Informatief Woord van het Jaar” en “Eufemisme van het Jaar”.
De winnaars worden beslist tijdens een live, tweedaagse evenement met de Linguistic Society of America in New Orleans, op 8 en 9 januari. Klinkt als plezier!
