Volgens recent onderzoek hebben de meeste moderne hondenrassen een kleine hoeveelheid wolf-DNA, die is ontstaan na de domesticatie van honden. Wetenschappers stellen dat de genen van wolven bepaalde eigenschappen van verschillende hondenrassen kunnen beïnvloeden, zoals grootte en karaktertrekken.
Wolven en honden hebben genetisch gezien meer dan 20.000 jaar geleden hun eigen weg gegaan. Om de mate en impact van de genetische mengeling tussen deze dieren te begrijpen, hebben onderzoekers bijna 2.700 honden- en wolvengenomen bestudeerd, vanaf het late pleistoceen (de laatste ijstijd) tot nu. Deze groep omvatte 146 oude honden en wolven, 1.872 moderne honden en zo’n 300 ‘dorpshonden’ die naast mensen leefden maar geen huisdieren waren.
Er is vastgesteld dat minimaal 264 moderne hondenrassen wolfgenen hebben doorgekregen via paring, ongeveer 2.600 jaar geleden, hoewel honden veel eerder waren gedomesticeerd – zo’n 20.000 jaar geleden. Sommige honden hadden zelfs tot 40% wolf-DNA in hun genomen, maar doorgaans varieerde het percentage wolf-DNA van nul tot vijf.
“Voor dit onderzoek toonden eerdere wetenschappelijke studies aan dat voor een hond het belangrijk was dat er niet veel wolf-DNA in de genen zat, als het er al was,” zei Audrey Lin, co-auteur van het onderzoek en evolutionair bioloog van het American Museum of Natural History in New York. “Echter, we hebben ontdekt dat als we heel zorgvuldig naar de genomen van moderne honden kijken, er inderdaad wolfgenen aanwezig zijn. Dit geeft aan dat honden wolf-DNA tot een onbekend niveau kunnen tolereren en toch de honden kunnen blijven die we kennen en liefhebben.”
De Tsjechoslowaakse en Saarloos-wolvenhonden hadden de grootste hoeveelheid wolf-DNA, wat niet verrassend is gezien ze in de 20e eeuw opzettelijk zijn gefokt door huisdieren met wolven te kruisen. Grotere honden en bepaalde werkende rassen, zoals Arctische sledehonden, jachthonden en bepaalde rassen van waakhonden uit West- en Centraal-Azië, zoals Anatolische herders, hadden doorgaans ook een hogere wolf-DNA-aandeel.
Echter, dit gold niet voor alle vergelijkbare honden. Sommige grote waakhonden, zoals bullmastiffs en sint-bernards, vertoonden geen detecteerbare tekenen van wolf-DNA.
Interessant is dat zelfs sommige kleinere honden, zoals chihuahua’s, wolf-DNA vertoonden. Het team ontdekte dat 0,2% van het genoom van de chihuahua in verband kon worden gebracht met wolven.
