De Onzichtbare Pandemie: Waarom We Tegen Desmotivatie en Concentratieproblemen Strijden

Desmotivatie, gebrek aan energie en concentratieproblemen zijn symptomen die steeds vaker voorkomen bij mensen van alle leeftijden. Wat velen interpreteren als stress of tijdelijke uitputting, blijkt volgens de neurologe Sara Setti een duidelijke aanwijzing te zijn van een hersendisfunctie die verband houdt met de neuro-inflammatoire context waarin we leven.

Setti, een van de meest invloedrijke stemmen op het gebied van precisiegeneeskunde toegepast op de hersenen, heeft deze situatie geanalyseerd in de podcast Full Músculo. Ze stelt dat de moderne levensstijl, in combinatie met de impact van de pandemie, de verschijning van neurodegeneratieve ziekten heeft versneld en eerdere dysfuncties heeft vergroot die niet als pathologisch worden beschouwd, maar die de hersenfunctie aanzienlijk belemmeren.

“We leven in een 100% inflammatoire wereld,” zegt ze, onder verwijzing naar factoren zoals orale disbiose, permeabiliteit van barrières, hypercortisolisme en een tekort aan neurosteroïden.

De ‘Pandemie’ van Desmotivatie en Concentratieverlies

Setti legt uit dat veel van deze problemen verband houden met de mismatch tussen menselijke evolutionaire mechanismen en de huidige eisen. “We weten niet wat we zijn als mensen; we hebben een leven dat totaal niet overeenkomt met die adaptieve mechanismen,” benadrukt ze. Dit resulteert niet alleen in een toename van neurodegeneratieve ziekten, maar ook in cognitieve dysfuncties die de frontale kwab beïnvloeden, het meest moderne en metabolisch kostbare gebied van de hersenen.

Onder deze verstoringen vallen symptomen zoals “desmotivatie, gebrek aan focus, en incapacitatie om neurale netwerken te remmen door een tekort aan plezier en beloning.” Hoewel deze symptomen niet in diagnostische handboeken staan, zijn ze volgens de specialist ernstige problemen die zich verspreiden onder een aanzienlijk deel van de bevolking.

Setti wijst erop dat een van de belangrijkste indicatoren van een hersendisfunctie de onmogelijkheid is om de dag met energie te beginnen. “Het kan niet zo zijn dat een mens, in volle productieve fase, slechts 3 uur een goed energie-niveau heeft,” waarschuwt ze. Dit patroon creëert een “tremende chronodisruptie” die het voor de hersenen onmogelijk maakt om te herstellen en de hormonale cycli verstoort.

Bovendien bekritiseert ze de afwezigheid van intellectuele activiteit in het dagelijks leven: “Wanneer was de laatste keer dat je iets geleerd hebt?” Dit baart haar zorgen, gezien het aantal mensen dat aangeeft sinds hun middelbare school niet verder te zijn gevormd.

Setti benadrukt dat we mentale toestanden normaliseren die een negatieve invloed hebben op empathie, besluitvorming, motivatie en focus – essentiële pijlers van de menselijke conditie. “Dit is een ernstige disfunctie die bijna iedereen in ons dagelijks leven ondervindt, en deze heeft naar mijn mening veel te maken met het gebrek aan energie,” voegt ze toe.