Amerikaanse wetenschappers hebben het ozonlaaggat van 2025 geclassificeerd als het vijfde kleinste sinds 1992. Dit zijn bemoedigende tekenen die de hoop op een volledige genezing in de toekomst aanwakkeren.
De National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) en de National Aeronautics and Space Administration (NASA) hebben een gezamenlijk rapport gepubliceerd over het ozonlaaggat, gelegen op het zuidelijk halfrond.
Tijdens de herfst had het ozonlaaggat een gemiddelde oppervlakte van 18,71 miljoen vierkante kilometers, wat 30% minder is dan de grootste omvang, 26,6 miljoen vierkante kilometers in 2006.
De ozonlaag bevindt zich in de stratosfeer en bevat een hoge concentratie van dit gas, dat het grootste deel van de ultraviolette stralen absorbeert. Het wordt al sinds de jaren ’70 gemonitord en in 1985 werd een belangrijke daling van de ozonconcentratie boven Antarctica vastgesteld. Een afname van deze laag kan schade aan gewassen en huidkanker veroorzaken.
De invoering van het Montreal-protocol in 1987 heeft geleid tot een vermindering van schadelijke stoffen, zoals CFK’s, die onder andere in aerosolen, airconditioners en koelkasten worden aangetroffen.
Sinds 2014 zijn er tekenen van genezing waargenomen, deels te verklaren door de afname van de emissies van chloorgassen. In 2018 verklaarde de VN dat de ozonlaag “op weg is naar herstel”.
Volgens Paul Newman, hoofd van het ozononderzoeksteam van NASA, zou het gat in 2025 twee miljoen vierkante kilometer groter zijn geweest als er evenveel chloor in de stratosfeer was als 25 jaar geleden. “Tegenwoordig vormen de gaten zich later in het seizoen en verdwijnen ze eerder”.
Volgens de projecties zou het gat volledig hersteld moeten zijn op het noordelijk halfrond tegen 2030, en rond 2050 op het zuidelijk halfrond. De positieve effecten van deze inspanningen voor de ozonlaag zijn echter onderwerp van debat in het licht van de klimaatverandering.
