Jeremy Lockwood, een voormalige huisarts uit het Midlands, heeft op onverwachte wijze zijn leven veranderd na zijn pensioen. In plaats van golf of tuinieren besloot hij een passie te volgen die zijn kindertijd had gevormd. Deze fascinatie begon toen hij als kind urenlang op zoek ging naar fossiele schelpen en trilobieten op het Isle of Wight, een gebied rijk aan prehistorische schatten.
Als vader bezocht Jeremy het Isle of Wight regelmatig, maar het waren zijn ontdekkingen van dinosaurusskeletdelen die zijn interesse echt aanwakkerden. Toen hij zijn vondsten naar het lokale museum bracht, werd hem verteld dat de botten tot dezelfde soort behoorden. Echter, aangezien hij een medische achtergrond had, begon hij twijfels te krijgen over de variatie die hij waar nam.
Dit deed hem besluiten Paleontologie te studeren aan de Universiteit van Portsmouth, waar hij van plan was om een PhD te behalen. Hij gooide zich vol overgave op het onderzoek naar dinosaurussen, waarbij hij duizenden botfragmenten in het Dinosaur Museum op het Isle of Wight en het Natural History Museum in Londen bestudeerde.
In eerste instantie richtte zijn onderzoek zich op de variatie binnen de Mantellisaurus atherfieldensis, een herbivore dinosaurus. Hij begon honderden botten te meten, fotograferen en in een groot catalogus te documenteren. Terwijl hij een schedel probeerde te reconstrueren, ontdekte hij iets buitengewoons: een dino met een bolle neus, wat opmerkelijk verschilde van wat eerder als typisch werd beschreven.
Dit was het begin van zijn ontdekkingen: drie nieuwe soorten dinosaurussen die hij zou identificeren. Jeremy’s medische achtergrond hielp hem begrijpen dat dinosaurusskeletten, hoewel ze tot dezelfde soort leken te behoren, enorm uiteenlopend konden zijn. Dit maakte het moeilijk om de verschillen te interpreteren.
Zijn bevindingen tonen aan dat er nog veel valt te leren over dinosaurussen. “Er is zoveel materiaal dat nog niet volledig is onderzocht,” zegt Jeremy. “Soms zijn de meest opmerkelijke ontdekkingen gewoon in het zicht verborgen.”
De forensische studie van Jeremy gaat door, en zelfs op zijn keukentafel op het Isle of Wight blijft hij werken aan het ontdekken van nieuwe soorten. “Er zijn zeker andere soorten out there en we werken momenteel aan een paar daarvan”.
De wereldwijde erkenning van Jeremy’s bijdrage aan het oplossen van het raadsel rondom een oud en divers ecosysteem is een testament van zijn vastberadenheid. Ondanks zijn succes blijft zijn favoriete plek de winderige stranden van het Isle of Wight, waar hij het liefst is om nieuwe ontdekkingen te doen.
“Het is prachtig om te publiceren en te schrijven, maar er is niets zo opwindend als buiten zijn en iets nieuws vinden,” besluit hij.
