De Fascinatie van Asteroïde 2025 PN7: Onze Tweede Maan?
Jaren geleden zong Lucio Dalla in een beroemde nummer getiteld “De Laatste Maan” over een tweede maan als iets moeilijks, een fenomeen dat zorgen en verliezen met zich meebracht. Echter, de werkelijkheid is – gelukkig – veel minder tragisch (en ook veel minder poëtisch).
Al geruime tijd draait een asteroïde met de naam 2025 PN7 om de zon, maar in perfecte synchronisatie met de aarde. Dit doet het bijna lijken alsof het een van onze satellieten is, een lichaam dat ons vergezelt in onze eeuwige zwerftocht door het universum, alsof het inderdaad een tweede maan is. Hierdoor zijn er speculaties ontstaan over een mogelijke buitenaardse oorsprong, waarbij gesuggereerd werd dat het misschien wel een “alien ruimtesonde” zou kunnen zijn, gestuurd om ons van dichtbij te bestuderen en te observeren.
In werkelijkheid is 2025 PN7 echter slechts het nieuwste lid van de vele lichamen die bekend staan als NEO’s (Near-Earth Objects). Het heeft zich echter meteen weten te onderscheiden door zijn curieuze manier van bewegen aan de hemel. Het heeft niets te maken met onze zwaartekracht en het kan nog heel lang blijven ‘meekijken’, tot 2083, waardoor het ons gezelschap houdt.
2025 PN7 is overigens vrij klein, met een diameter van slechts 18 kilometer, en het bevindt zich tien keer verder weg dan de maan; daarom bestaat er geen enkel risico op een impact of de mogelijkheid om het met het blote oog waar te nemen, dus zoek er niet naar. Zelfs op astrologisch vlak is het erg moeilijk om effecten of betekenissen voor te stellen. Aangezien het dicht bij de zon is, herinnert het ons echter aan het verhaal van Icarus, die te dicht bij de zon wilde komen en daardoor viel. Dit leert de mensheid dat het zich boven God wagen altijd risico’s met zich meebrengt.
Misschien is dit een teken in een tijdperk van Kunstmatige Intelligentie? We vinden het leuk om te denken dat er iets daarboven verliefd is op onze beweging, op onze manier van zwerven door de eindeloze ruimte. Misschien om ons een beetje minder alleen te laten voelen terwijl we richting het onbekende gaan.
