Verborgen Levensbron onder de Maan van Saturnus

Een doorbraakstudie, gebaseerd op oude gegevens van de Cassini-sonde, heeft mogelijk de sleutel gevonden om de kans op langdurig leven op een van de manen van Saturnus vast te stellen. Dit onderzoek wijst op ongewone warmte die lekt uit de Noordpool van Enceladus, een van de manen van Saturnus.

Deze ontdekking opent een nieuw perspectief op de mogelijkheid van buitenaards leven, aangezien blijkt dat de onderliggende oceaan onder de dikke ijskap van Enceladus mogelijk al miljarden jaren energie stabiliteit heeft behouden. Enceladus wordt al lange tijd beschouwd als een dynamische oceaanwereld binnen ons zonnestelsel, vooral nadat de Cassini-missie in 2005 enorme waterdampgeisers ontdekte die vanuit de Zuidpool werden uitgestoten.

De energiebron voor deze uitbarstingen is vastgesteld als getijdenwarmte, het resultaat van de aantrekkingskracht tussen Saturnus en Enceladus, waardoor de kern van de maan voortdurend wordt samengedrukt en uitgerekt, wat hitte genereert en de toestand van vloeibaar water onder de tientallen kilometers dikke ijskap in stand houdt.

Echter, de grote vraag blijft: kan deze oceaan lang genoeg bestaan om leven te kunnen vormen? Door de gegevens van de Composite Infrared Spectrometer (CIRS) van Cassini te vergelijken tussen de winter van 2005 en de zomer van 2015, ontdekten de onderzoekers dat de temperatuur op de Noordpool ongeveer 7°C hoger was dan voorspeld, wat wijst op een overtollige warmte die van binnenuit vrijkomt.

Deze warmte wordt geschat op ongeveer 46 milliwatt/m², wat overeenkomt met tweederde van de warmte die verloren gaat op de continenten van de aarde. Dit suggereert een delicate energiebalans die het mogelijk maakt dat de onderliggende oceaan stabiel kan blijven gedurende geologische tijdschaal, een cruciale factor voor de ontwikkeling van leven.

De Sleutel tot Langdurig Leven

Voorheen werd de Noordpool van Enceladus beschouwd als een “dode” zone zonder significante geologische activiteit. Echter, de nieuwe resultaten bewijzen het tegendeel, omdat ze warmteverspreiding op mondiale schaal aantonen en de mogelijkheid van een continu verbonden oceaan onder de dikke ijskap van 20 tot 28 kilometer bevestigen.

Volgens Carly Howett, een onderzoeker aan de Universiteit van Oxford en het Arizona Institute of Planetary Science, is het begrijpen van de wereldwijde thermische balans van Enceladus “de sleutel tot het bepalen van de kans op langdurig leven”. Deze ontdekking biedt niet alleen hoop voor een mogelijk bewoonbare wereld, maar bewijst ook dat gegevens van Cassini, ondanks het feit dat de missie in 2017 is beëindigd, nog steeds nieuwe ontdekkingen blijven aandragen.

Experts benadrukken dat het “ontcijferen van kleine temperatuurvariaties op het oppervlak van Enceladus” een bewijs is voor het belang van langdurige ruimte missies, aangezien “er geheimen zijn die pas tientallen jaren na het verzamelen van gegevens onthuld worden”. De European Space Agency (ESA) overweegt momenteel een missie om Enceladus in de jaren 2040 te verkennen, met als doel de onderliggende oceaan en organische verbindingen beter te begrijpen.

Als dit wordt geïmplementeerd, kan dit de volgende stap zijn in de zoektocht naar buitenaards leven, een reis waarbij Enceladus steeds meer de meest veelbelovende kandidaat binnen ons zonnestelsel wordt.