Laurent Simons heeft deze week met succes zijn doctoraatsthesis verdedigd aan de Universiteit van Antwerpen. Het onderwerp van zijn dissertation was “Bose-polarons in superfluïden en supersoliden.” Een Bose–Einstein condensaat is een ultrakoud gas waarbij de deeltjes zich gedragen als één quantumobject. Dit biedt een veelzijdig laboratorium voor het bestuderen van vele lichaamsfysica, zoals polarons—onzuiverheden die door het gas worden “aangekleed”—en exotische fasen zoals supersoliden, die superfluïde stroming combineren met kristalachtige ordening.
Geboren in België en momenteel woonachtig in Nederland, wordt Laurent sinds zijn jonge jaren beschouwd als een “wonderkind.” In 2018 voltooide hij zijn middelbare school in ongeveer een jaar op slechts achtjarige leeftijd. In 2019 stond hij op het punt een record te vestigen voor het behalen van een universitaire graad voor zijn tiende verjaardag, maar hij stopte met het programma Elektrotechniek aan de Technische Universiteit Eindhoven vanwege conflicten in de afstudeerschema’s. In plaats daarvan stapte Laurent over naar een bachelordiploma in Fysica aan de Universiteit van Antwerpen en studeerde hij met lof af na slechts 18 maanden, wat aanzienlijk sneller was dan de gebruikelijke drie jaar.
Op 12-jarige leeftijd, terwijl zijn leeftijdgenoten doorgaans op de middelbare school zaten, voltooide Laurent een masterdiploma in Quantumfysica. Normaal gesproken nemen fulltime studenten twee jaar om dit diploma te behalen, maar hij voltooide alle vakken in het eerste semester en wijdde het tweede semester aan zijn thesis en stage. Tijdens zijn stage in de quantumoprichting aan het Max Planck Instituut in Duitsland begon hij de kruisbestuiving tussen fysica en geneeskunde te verkennen.
Zijn masteronderzoek richtte zich specifiek op de analogie tussen bosonensystemen en zwarte gaten, waarbij hij Bose-Einstein-condensaten bij ultrakoude temperaturen bestudeerde. Na het behalen van zijn masterdiploma besloot Simons een PhD te volgen, omdat hij voelde dat hij zijn persoonlijke grenzen nog niet had bereikt. In een interview met de TV-zender VTM zei hij: “Na dit zal ik beginnen werken aan mijn doel: het creëren van super-menselijke wezens.”
Volgens verschillende bronnen heeft Simons al sinds zijn elfde interesse in de studie van menselijke onsterfelijkheid, wat hij zijn “einddoel” noemt. Met een IQ van 145 wordt hij geclassificeerd als “zeer getalenteerd” volgens zowel de Wechsler- als de Stanford-Binet-schaal.
Direct na het verdedigen van zijn doctoraat keerde hij terug naar München met zijn vader. Hij heeft zich al ingeschreven voor een tweede doctoraatsprogramma, dit keer in de geneeskunde, met een specialisatie in kunstmatige intelligentie.
