Na jaren van speculaties over de maan, hebben wetenschappers eindelijk antwoorden gevonden op enkele van de meest intrigerende raadsels. Uit recent onderzoek blijkt dat de maan een leegte bevat, wat eerdere theorieën over haar structuur en oorsprong uitdaagt. Dit onderzoek heeft alle twijfel weggenomen over de samenstelling van de maan, waarbij nu wordt bevestigt dat ze zich niet wezenlijk van de aarde verschilt.
Een nieuw gepubliceerd onderzoek in het tijdschrift Nature, geleid door Arthur Priyad van het Franse Nationale Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek, heeft aangetoond dat de maan een solide metalen binnenkern heeft, omgeven door een gesmolten buitenlaag. Opmerkelijk is dat de structuur van deze binnenkern sterk lijkt op die van de aarde.
Dit team heeft gebruik gemaakt van gegevens die over jaren verzameld zijn, waaronder seismische gegevens van de Apollo-missies, zwaartekracht mapping en laser range technieken. Deze geavanceerde technologieën hebben wetenschappers in staat gesteld een gedetailleerd beeld te schetsen van de interne structuur van de maan.
De binnenkern van de maan is ongeveer 258 kilometer groot en wordt bedekt door een gesmolten buitenkern van 360 kilometer dik. Het gewicht van deze binnenkern blijkt overeen te komen met dat van puur ijzer. Dit werpt een duidelijk licht op het debat over de natuurlijke samenstelling van de maan: het is geen lege schil.
Deze ontdekking biedt niet alleen geologische informatie, maar kan ook ons begrip van de vroege geschiedenis van de maan transformeren. Door de structuur van deze kern te begrijpen, kunnen wetenschappers ontdekken wanneer de krachtige magnetische velden, die ooit binnenin de maan bestonden, zijn ontstaan en verdwenen.
Het onderzoek onthult dat de maan ongeveer 3,5 miljard jaar geleden beschikte over een krachtig magnetisch veld, dat geleidelijk aan verzwakte na ongeveer 3,2 miljard jaar. Tevens ondersteunt het onderzoek de hypothese van langzame interne processen, waarbij zware elementen naar binnen zinken en lichtere elementen naar boven stijgen, wat kan verklaren waarom sommige gebieden op het maanoppervlak een uitzonderlijk hoge ijzerconcentratie vertonen.
Met de komst van nieuwe, nauwkeuriger instrumenten, zullen toekomstige missies de binnenstructuur van de maan verder onderzoeken. Het is nu duidelijk geworden dat de maan een vaste, metalen kern bezit, vergelijkbaar met de aarde. Maar de mysteries van de maan zijn nog niet volledig ontrafeld.
