In juni is Shuichi Sakai, een gerespecteerde dichter en vice-rector van de Universiteit van Tokio, aangesteld als de achtste voorzitter van de moderne dichtersvereniging. Met een achtergrond in informatietechnologie en computerwetenschappen staat hij voor de uitdaging van de samenwerking tussen menselijke creativiteit en kunstmatige intelligentie (AI).
Sakai heeft jarenlang onderzoek gedaan naar computersystemen en benadrukt de toenemende rol van AI in ons dagelijks leven. Hij heeft zelf ervaringen opgedaan door gebruik te maken van AI om traditionele Japanse poëzie, of “tanka”, te creëren. Zijn ervaringen bieden een unieke kijk op hoe een dichter de huidige technologische ontwikkelingen waarneemt.
De Twee Werelden van Creatie en Onderzoek
Als gepassioneerde lezer van grote schrijvers zoals Dostojevski en Hesse, begon Sakai zijn academische carrière niet in de letteren, maar in de natuurwetenschappen. Ondanks zijn liefde voor poëzie, besloot hij computerwetenschappen te studeren, waar hij zich later specialiseerde in de ontwikkeling van geavanceerde computersystemen. Sakai’s werk heeft geleid tot ontwikkelingen die essentieel zijn voor de modernisering van informatietechnologie.
Ondanks zijn succes wilde hij altijd de menselijkheid en kunstzinnigheid van zijn creaties behouden. Dit leidde hem tot het idee dat technologie niet alleen voor efficiëntie moet zorgen, maar ook een bron van geluk voor mensen moet zijn. Zijn passie voor poëzie is nooit verdwenen, en zijn creatieve uitingen zijn altijd een essentieel onderdeel van zijn leven geweest.
De Toekomst van Poëzie met AI
Volgens Sakai heeft de moderne dichtersvereniging, met ongeveer 900 leden, een belangrijke rol in het stimuleren van de poëziegemeenschap. Hij onderstreept het belang van het begeleiden van jonge dichters en het organiseren van evenementen die bijdragen aan de ontwikkeling van poëzie in verschillende regio’s. AI speelt hierbij een cruciale rol. Hij gelooft dat dichters en AI kunnen samenleven, mits ze samenwerken om het creatieve proces te verbeteren.
Sakai merkt op dat de snelheid van AI-ontwikkeling verbazingwekkend is en dat het nu mogelijk is om op een manier te creëren die voorheen ongekend was. Hij pleit voor een verantwoorde en creatief benutting van AI in de poëzie, om zo de rijkdom van de Japanse poëzie te verkennen door middel van grote databanken van traditionele poëzie.
Een Nieuwe Horizon voor Creatieve Expressie
Bij het nadenken over hoe AI kan bijdragen aan zijn eigen schrijfproces, ziet Sakai kansen om zijn creatieve expressies te verrijken. Hij is van mening dat AI ons kan helpen om new manieren van denken aangeboden worden, zonder de essentie van de poëzie te verliezen.
Sakai’s visie op deze samenwerking benadrukt de potentie van AI om niet alleen te innoveren, maar ook om kunstenaars en onderzoekers te inspireren. De combinatie van menselijk inzicht en machinevermogen zou weleens de sleutel kunnen zijn tot een nieuwe golf van creatieve expressie.
