Hoe Het Brein Herinneringen Kies voor Bewaren of Vergeten
Herinneringen aan alledaagse incidenten kunnen sterker worden wanneer ze zijn gekoppeld aan een verrassende, belonende of emotioneel impactvolle gebeurtenis, volgens een nieuwe wetenschappelijke ontdekking.
Een studie gepubliceerd in Science Advances beweert voor het eerst bewezen te hebben dat het brein zwakke herinneringen “geleidelijk oproept, geleid door hun sterke gelijkenis met emotionele gebeurtenissen”, volgens Chenyang Lin van de Boston University, een van de auteurs van het artikel.
Bijvoorbeeld, als iemand zijn of haar nummers ziet worden getrokken in een loterij, is het waarschijnlijk dat diegene zich herinnert wat hij of zij op dat moment deed, hoe onbeduidend of weinig memorabel die momenten ook waren in een andere situatie.
Oud Doel, Nieuwe Ontdekking
Het geheugen is niet alleen een passieve opnameapparaat. Het brein beslist wat belangrijk is en wat niet. Daarom kunnen emotionele gebeurtenissen “fragiele herinneringen stabiliseren”, waardoor ze gemakkelijker te herinneren zijn, legt Robert Reinhart, een andere auteur van de studie, uit.
Strategieën ontwikkelen om nuttige herinneringen te versterken of schadelijke te verzwakken “is een al lang nagestreefd doel in de cognitieve neurowetenschap”, zegt hij. Voor de onderzoeker kan emotionele relevantie worden gebruikt om dit te bereiken.
De wetenschap is er tot nu toe niet in geslaagd om consensus te bereiken over de concepten van retroactieve en proactieve geheugenverbetering – dat wil zeggen, de prioriteit geven aan herinneringen onmiddellijk voorafgaand of volgend op een belangrijke gebeurtenis. Eerdere studies hebben hierover uiteenlopende meningen.
Verrassende Geheugentests
De studie gepubliceerd in Science Advances omvatte tien individuele tests met 650 deelnemers. Bovendien werd een grotere dataset geanalyseerd met kunstmatige intelligentie.
Deelnemers kregen tientallen beelden te zien. De volgende dag voerden de onderzoekers verrassende geheugentests uit.
In het geval van herinneringen die volgden op significante gebeurtenissen – de zogenaamde proactieve herinneringen – leek de kracht van de herinnering afhankelijk te zijn van de emotionele impact. Hoe doordringender het evenement, hoe waarschijnlijker het was dat de deelnemer zich alles herinnerde wat daarna kwam.
Retroactieve herinneringen – dat wil zeggen, die betrekking hebben op wat vóór deze markante gebeurtenissen gebeurde – waren doorgaans sterker wanneer er een aanwijzing was die hen verbond met de emotionele gebeurtenissen die volgden.
Praktische Gevolgen
Deze ontdekking zou kunnen leiden tot betere behandelingen voor mensen met geheugenproblemen.
“In een klinische omgeving zouden we herinneringen die verzwakt zijn, kunnen oproepen, die begraven zijn in de diepere regionen van onze geest, bijvoorbeeld door normale veroudering,” vervolgde Reinhart. “Je kunt dit ook omkeren voor mensen met trauma-gerelateerde stoornissen – misschien wil je geen pijnlijke herinnering oproepen.”
In het onderwijsonderwijs, voegde hij toe, kan het gebruik van emotioneel betrokken materiaal studenten helpen complexe of moeilijk te onthouden concepten te behouden.
