Het alfabet van de potvis, gekarakteriseerd door mysterieuze en krachtige klikgeluiden, zou veel complexer kunnen zijn dan ooit gedacht. Dit blijkt uit een nieuw onderzoek van onderzoekers van de Universiteit van Californië in Berkeley, in samenwerking met het Cetacean Communication Project, een non-profitorganisatie die de communicatie van walvissen bestudeert. Volgens het onderzoek zouden potvissen geluiden uitstoten die buitengewoon lijken op hoe wij onze klinkers gebruiken. Het onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Open Mind, bevestigt opnieuw hoe deze dieren gebruikmaken van zeer ontwikkelde communicatie systemen, waaronder de meest geavanceerde in het dierenrijk.
Het Onderzoek
De experts noemen een unieke reeks klikken, ofwel een ‘staart’, die door deze zeezoogdieren wordt geproduceerd. Neem bijvoorbeeld de potvissen in de Caribische Zee, vlakbij de kust van Dominica; zij maken vaak gebruik van een serie van twee langzame en drie snelle geluiden: “klik…klik…klik-klik-klik”. In de recente studie hebben onderzoekers een tot nu toe onbekend akoestisch patroon ontdekt. Om dit te analyseren, gebruikten ze kunstmatige intelligentie, of beter gezegd, Generative Adversarial Networks (GAN), een machine learning model dat patronen in bestaande datasets herkent en leert door ze te beluisteren en na te imiteren, waardoor de structuur van dierencommunicatie kan worden begrepen. “GANs kunnen woorden en betekenisvolle structuren ontdekken,” zei auteur Gašper Beguš. “Toen we het model ontwikkelden, vroegen we ons af of ze hetzelfde konden doen bij walvissen. We hebben nog steeds onderzoekers nodig om de details te analyseren, maar ze helpen ons in een specifieke richting te kijken.”
Het Alfabet van de Potvissen
Met behulp van AI ontdekten onderzoekers dat potvissen geluidsnuances uitwisselen die lijken op klinkers, met name in overeenstemming met onze A en I, en hun combinaties, die lijken op een dialoog. Deze akoestische eigenschappen delen substantiële overeenkomsten met menselijke klinkers, die in onze taal kunnen verschillen op basis van lengte, tijd, frequentie en traject. Volgens de auteurs vertonen de klinkers van potvissen dezezelfde kenmerken en, als zij een betekenis hebben in menselijke taal, is het mogelijk dat dit ook geldt voor potvissen. Met andere woorden, het team stelt dat zeezoogdieren geluiden op een vergelijkbare manier kunnen gebruiken als wij dat met onze klinkers doen, om een betekenis over te brengen. “In het verleden dachten onderzoekers dat walviscommunicatie een soort morsecode was,” legt Beguš uit. “Echter, deze studie toont aan dat hun roepen meer lijkt op heel, heel langzame klinkers. Dit suggereert een complexiteit die dichtbij menselijke taal komt.”
De Ethische Implicaties
Hoewel we de betekenis ervan nog niet volledig begrijpen, geloven de onderzoekers dat dit alfabet van de potvissen opzettelijk wordt geproduceerd en dat deze dieren in staat zijn om de geluiden te onderscheiden. De implicaties van deze studie reiken echter veel verder dan een simpele vertaling en roepen ethische vragen op. “We denken diep na over wat de ontdekking van deze menselijke-achtige structuren betekent voor de rechten van dieren,” aldus Beguš. “Dit artikel roept vragen op zoals: wat is taal? Is er iets unieks menselijks aan taal? Wat betekent dit voor de wet?” Met andere woorden, dit onderzoek zou de weg kunnen openen voor een heroverweging van de ethische en juridische verschillen tussen mensen en dieren.
