Intelligentie en geluidsverwerking: Een onderzoek naar het gehoor

Onderzoek toont aan dat mensen die intelligenter zijn, beter in staat zijn om geluiden te verwerken. Stel je voor dat je in een druk café met een vriend praat, omgeven door het geluid van klapperende borden en een chaotische achtergrondgeluiden, waardoor het moeilijk wordt om het gesprek te volgen. Dit lijkt misschien een aanwijzing dat je een hoortoestel nodig hebt, maar een recent onderzoek gepubliceerd in PLOS One wijst erop dat het probleem meer te maken kan hebben met de manier waarop de hersenen geluid verwerken dan met het gehoor zelf.

Dit onderzoek is uitgevoerd door een team van wetenschappers aan de medische faculteit van de Universiteit van Washington. Ze voerden een enquête uit met drie groepen mensen: mensen met autisme (12 personen), mensen met het fetal alcohol syndroom (10 personen) en een groep neurotypische individuen (27 personen).

De deelnemers moesten hun gehoor laten testen voordat ze een luistertoets op de computer deden. In deze test moesten ze zich concentreren op een mannelijke spreker terwijl twee andere stemmen op de achtergrond klonken als ‘ruis’. Elke stem gaf een korte opdracht die bestond uit een commando, een kleur en een nummer. De taak van de deelnemers was om het juiste kleurvakje en nummer te selecteren dat overeenkwam met de uitspraak van de hoofdspreker terwijl het achtergrondgeluid luider werd.

Na de test voltooiden de deelnemers ook enkele metingen van hun verbale, non-verbale en waarnemingsredeneringsvaardigheden. De resultaten toonden aan dat een hogere intellectuele capaciteit correleerde met een betere luistervaardigheid in een rumoerige omgeving. De wetenschappers benadrukken dat, hoewel alle deelnemers normaal gehoor hadden, de luisterprestaties varieerden afhankelijk van hun intellectuele capaciteiten.

Dit toont aan dat cognitieve vaardigheden een aanzienlijke invloed hebben op het begrip van spraak in een lawaaierige omgeving. “We hebben een significante relatie gevonden tussen intellectuele capaciteiten en spraakherkenning,” aldus de auteurs van het onderzoek.

Volgens professor Bonnie Lau van de medische faculteit van Washington, een lid van het onderzoeksteam, versterkt de relatie tussen cognitieve vaardigheden en spraakherkenning zich over verschillende diagnoses heen en is deze consistent in alle drie de groepen.

Professor Lau legt uit dat het vermogen om te luisteren in een complexe omgeving een reeks verwerkingsprocessen in de hersenen vereist, zoals het scheiden van geluidsstromen, selectieve aandacht, het onderdrukken van ruis, het decoderen van geluiden, het identificeren van lettergrepen en woorden, en sociale factoren zoals gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal. Deze vereisten verhogen de cognitieve belasting aanzienlijk.

Hoewel de resultaten veelbelovend zijn, wijst professor Lau erop dat het onderzoek verdere verificatie nodig heeft, omdat het aantal deelnemers nog steeds te klein is is. De huidige conclusies suggereren echter dat intelligentie een bepalende factor is in de effectiviteit van het begrijpen van geluid in complexe geluidsomgevingen, zoals in de klas of tijdens bijeenkomsten.

Ze benadrukt ook dat dit onderzoek ons doet nadenken over het gangbare idee dat het moeilijk horen altijd een teken is van perifere gehoorverlies. “Niet iedereen die gehoorverlies heeft, heeft moeite met het begrijpen van geluid in een rumoerige omgeving,” aldus de professor.