Wetenschappers hebben bewijs ontdekt van een kolossale haai die ongeveer 115 miljoen jaar geleden voor de kust van Noord-Australië leefde. Dit onthult dat moderne haaiensoorten veel eerder tot enorme afmetingen groeiden dan eerder werd aangenomen.
Zeldzame wervels uit rotsen die ooit deel uitmaakten van de oude Tethysoceaan tonen aan dat deze vroege lamniform-predator de zeeën deelde met gigantische mariene reptielen tijdens het Tijdperk van de Dinosaurussen.
Vroege Moderne Haien en Hun Oude Oorsprong
Haaien zijn bekende oceanische roofdieren en hun afstamming strekt zich uit over meer dan 400 miljoen jaar. De voorouders van de huidige haaiensoorten verschenen echter pas tijdens het Tijdperk van de Dinosaurussen, met de oudste fossielen van deze moderne afstammingen die dateren van ongeveer 135 miljoen jaar geleden.
Deze vroege vormen, die lamniforms worden genoemd, waren relatief klein, met een lengte van ongeveer 1 meter. Gedurende miljoenen jaren diversifieerden ze uiteindelijk in enorme soorten, waaronder de bekende ‘Megalodon’, die mogelijk lengtes van meer dan 17 meter bereikte, en de moderne Grote Witte haai, een apex-roofdier dat ongeveer 6 meter groot kan worden.
Waarom Haai Tanden Heersen in het Fossielenarchief
Haaien hebben skeletten gemaakt van kraakbeen in plaats van bot, waardoor de meeste delen van hun lichaam moeilijk fossiliseren. Als gevolg hiervan bestaat hun fossielenarchief voornamelijk uit tanden, die continu worden afgeworpen tijdens het voeden. Deze tanden hopen zich vaak op in oude zeebodemafzettingen en worden regelmatig aangetroffen in dezelfde lagen als de botten en tanden van vissen en de enorme mariene reptielen die vele prehistorische oceanen beheersten.
Een Fossielen Hotspot Langs de Oude Tethysoceaan
Het rotsachtige kustgebied nabij de stad Darwin in Noord-Australië was ooit deel van de modderige bodem van de Tethysoceaan, een uitgestrekt water dat zich uitstrekten van Gondwana (nu Australië) tot de eilandgebieden van Laurasia (nu Europa).
Talrijke resten van oude mariene levensvormen zijn in deze regio ontdekt, waaronder plesiosaurussen (lange nek mariene reptielen die lijken op de populaire afbeelding van het monster van Loch Ness), ichthyosaurussen (‘vishagedissen’), en grote beenvissen. Onder deze vondsten steken verschillende uitzonderlijk grote wervels eruit omdat ze wijzen op een eerder onbekende reusachtige lamniform haai.
Wervels Onthullen een Enorme Vroege Cardabiodontid
Vijf wervels zijn hersteld, elk gedeeltelijk gemineraliseerd, wat hielp om ze door de tijd heen te laten overleven. Hun vorm komt nauw overeen met de wervels van moderne Grote Witte haaien. Echter, terwijl volwassen Grote Witte haaien doorgaans wervels hebben van ongeveer 8 cm breed, maten de wervels van het Darwin-exemplaar meer dan 12 cm in diameter. Hun kenmerkende kenmerken identificeren hen als onderdeel van de cardabiodontid-groep, die bestaat uit enorme roofhaaien die ongeveer 100 miljoen jaar geleden leefden.
De Darwin-haai is bijzonder significant omdat hij ongeveer 15 miljoen jaar ouder lijkt te zijn dan andere bekende cardabiodontids en al de grote lichaamsomvang had die kenmerkend is voor deze groep.
De Grootte van een Vroege Mega-Roofdier Reconstructie
Om te bepalen hoe groot deze vroege moderne haai zou kunnen zijn geweest, werkte een breed internationaal team van wetenschappers samen aan een gedetailleerde analyse. De groep omvatte paleontologen en tomografiespecialisten uit de VS, Zweden en Australië, samen met ichthyologen uit Zuid-Afrika en de VS.
Het onderzoek werd gepubliceerd in het tijdschrift Communications Biology. Oude haai fossielen uit het Tijdperk van de Dinosaurussen zijn openbaar tentoongesteld in het Zweedse Museum voor Natuurlijke Geschiedenis.
