De metingen die in de Noordelijke Stille Oceaan zijn vastgelegd, werpen een nieuw licht op hoe stormen hun energie verder dan hun oorsprong overdragen, en onthullen een wetenschap van golven die nog grotendeels onbekend is. Soms laat de oceaan een energie los die niets lijkt te kunnen stoppen. Wanneer massa’s water zich over duizenden kilometers verplaatsen, ontglippen ze vaak de traditionele radar, stil over de zeeën, maar met blijvende sporen. Ruimte-observaties stellen ons nu in staat om deze trajecten met ongekende precisie te volgen.
De gigantische golven die door satellieten zijn waargenomen, onthullen een kracht die lange tijd werd onderschat, en die ons begrip van de risico’s op zee en langs de kusten kan veranderen. Aan het einde van 2024 veegde de storm Eddie over de Noordelijke Stille Oceaan. Zelfs ver van de kusten produceerde het een uitzonderlijk fenomeen: gemiddelde golven van meer dan 19 meter werden waargenomen, met sommige zelfs tot 35 meter hoog. Deze muren van water hebben bijna 24.000 kilometer afgelegd, waarbij ze onder andere de Drake Passage zijn gepasseerd en uiteindelijk begin het volgende jaar de tropische Atlantische Oceaan bereikten.
Op de stranden van Hawaï en Californië hebben deze golven geleid tot de organisatie van legendarische surfwedstrijden, zoals de Eddie Aikau Invitational. Maar bovenop het spectacle hebben deze golven een ongekend getuigenis afgelegd over de kracht van de oceanen. In tegenstelling tot destructieve orkanen die direct de kusten raken, oefende Eddie zijn invloed op afstand uit door lange deining te stuwen die in staat was om zijn energie duizenden kilometers te behouden.
Het team onder leiding van Fabrice Ardhuin van het Franse instituut voor fysische en ruimtelijke oceanografie heeft aangetoond dat deze storm een van de meest intense van de afgelopen 34 jaar was. De golven van Eddie waren vergelijkbaar, of zelfs krachtiger dan die veroorzaakt door de storm Hercules in 2014, die veel schade aanrichtte van de Marokkaanse kust tot aan Ierland.
Wat De Reuzen Golven Echt Onthullen
Tot nu toe konden de numerieke modellen de intensiteit van golven schatten, maar directe observaties bleven zeldzaam, vooral op open zee. De SWOT-satelliet (Surface Water and Ocean Topography), gelanceerd in het kader van een partnerschap tussen NASA en CNES, heeft de zaken veranderd. Hij is in staat om met ongekende precisie de golflengten en de hoogte van de deining te meten, zelfs tot duizenden kilometers van hun oorsprong.
De metingen verzameld in december 2024 hebben zo geleid tot een belangrijke wetenschappelijke doorbraak. Voor het eerst konden onderzoekers het bestaan van zeer lange golven bevestigen (tot 30 seconden tussen twee toppen), geassocieerd met een energie-intensiteit die veel hoger was dan eerder door modellen werd voorspeld. De empirische berekeningen overschatten de energie van de langste golven met een factor twintig. In werkelijkheid concentreert deze energie zich in een klein aantal dominante golven, zoals een bokser die al zijn kracht in enkele krachtige stoten steekt in plaats van in een reeks lichte slagen.
Deze gegevens zijn in september 2025 gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the National Academy of Sciences, in een studie ondertekend door Ardhuin, Postec en Accensi. Ze leggen de basis voor een nieuwe spectrale weergave van extreme golven, door de niet-lineaire effecten van interactie tussen korte en lange golven, die vroeger over het hoofd werden gezien, op te nemen.
De Toekomst van Kusten in het Licht van Energieker Water
De implicaties van deze bevindingen gaan verder dan alleen het begrip van stormen. Door te onthullen hoe golven energie verplaatsen en intensiveren, bieden satellietobservaties een nieuw hulpmiddel om kustrisico’s te anticiperen. Lange deining kan erosie verergeren, haveninfrastructuur beschadigen en sommige kustgebieden overspoelen die eigenlijk ver van het hart van de stormen liggen.
In de context van klimaatverandering kan de frequentie en kracht van extreme gebeurtenissen veranderen. Onderzoekers benaderen deze kwestie met voorzichtigheid. Volgens Ardhuin zijn er modellen in ontwikkeling om de toenemende intensiteit van sommige stormen te verbinden aan mondiale klimaattrends, maar lokale effecten zoals de topografie van de zeebodem blijven cruciaal.
De studie uitgevoerd met behulp van SWOT markeert een keerpunt. Voor het eerst bieden de oceanen nauwkeurige aanwijzingen over hun zeldzaamste woede. Deze gegevens zullen helpen bij het beter ontwerpen van kustwerken, het heroverwegen van bouwnormen op zee en het interpreteren van seismische signalen van oceanische oorsprong. Centraal in dit revolutionaire proces worden de reuzen golven die door satellieten zijn waargenomen waardevolle boodschappers voor het begrijpen van de huidige veranderingen.
