Ontdekking van een Nieuwe Soort Reuzenschorpioen in Marokko

Een internationaal team van onderzoekers uit Marokko, Frankrijk, Canada en Engeland heeft een nieuwe soort reuzenschorpioen ontdekt in Marokko. De soort, genaamd Carcinosoma aurorae, werd aangetroffen in de Paleozoïsche afzettingen in het zuiden van Marokko, nabij Zagora, in de regio Drâa-Tafilalet. Deze vondst deed zich voor binnen de sedimentaire formaties van de Fauna van Fezouata, die beroemd is om de uitzonderlijke fossilisatie van zachte organismen. Het team werd geleid door de Marokkaanse paleontoloog Abderrazak El Albani van de Universiteit van Poitiers en de Canadese onderzoeker David L. Rudkin van het Royal Ontario Museum.

Het fossiel dateert van ongeveer 470 miljoen jaar geleden en werd gevonden in verschillende zorgvuldig gepreserveerde fragmenten. De onderzoekers moesten een volledige driedimensionale reconstructie maken van het specimen. Dit uitzonderlijke fossiel komt van de beroemde Fauna van Fezouata, een geologisch gebied dat wereldwijd bekend is vanwege de rijkdom aan goed geconserveerde fossielen.

Morfologie van Carcinosoma aurorae

Wat betreft de morfologie van Carcinosoma aurorae, het lichaam is zowel massief als slank. Het heeft een hoevenvormige cephalothorax, krachtige voorpoten met scherpe scharen, en een lange, segmentachtige staart die diende als balans of verdedigingswapen. Het onderzoeksteam meldt dat de schorpioen bijna twee meter lang is, een grootte die aanzienlijk groter is dan die van bekende soortgenoten.

David Rudkin legt uit: “We hebben te maken met een van de grootste mariene roofdieren van zijn tijd. Zijn anatomie getuigt van een perfecte aanpassing aan actieve jacht in ondiepe omgevingen, waar het zich moest bewijzen als een geduchte jager.” De oorspronkelijke kleur van het dier, gereconstrueerd uit gemineraliseerde resten, varieerde vermoedelijk van roestbruin tot metallisch blauw, wat het een iriserend uiterlijk gaf onder het water.

Implicaties van de Ontdekking

De configuratie van de locomotorische aanhangsels suggereert dat het zich voortbewoog door afwisselend voortbeweging en kruipen, vergelijkbaar met de huidige hoefdieren. Volgens de Franse geoloog Laurent Vannier, co-auteur van de studie, toont deze ontdekking aan dat grote roofdieren veel eerder verschenen dan eerder werd gedacht. Hij voegt hieraan toe: “Het weerlegt het idee dat complexe voedselketens alleen tijdens het Siluur of het Devoon zijn ontstaan.” Dit bewijs uit Marokko toont aan dat de geavanceerde trofische interacties al bestonden aan het begin van het Ordovicium.

Abderrazak El Albani merkt op dat de Fauna van Fezouata “aantoont dat de diversificatie van dierlijke vormen geen plotseling fenomeen was, maar een continu proces dat zich over vele tientallen miljoenen jaren uitstrekte.” Hij concludeert: “Elk nieuw specimen dat in deze regio van Marokko wordt ontdekt, voegt een extra element toe aan onze kennis van de oorsprong van moderne mariene ecosystemen.”