Een mammoth die 39.000 jaar geleden is gestorven, vermoedelijk door de aanval van een roedel grotlions, heeft het mogelijk gemaakt om het oudste RNA tot nu toe te verkrijgen. Het dier, genaamd Yuka, was bewaard in het permafrost van Siberië en werd ontdekt in 2010. Een team van onderzoekers, waaronder de Spaanse Emilio Mármol Sánchez, heeft voor het eerst succesvol RNA geïsoleerd en gesequenced vanuit bevroren restantspieren van dit jonge dier. Dit biedt moleculaire inzichten in de laatste momenten van zijn leven.
Yuka, die waarschijnlijk vijf of zes jaar oud was, is afkomstig van een opgraving in de Oyogos Yar heuvels. De onderzoekers ontdekten dat de cellen van Yuka stress markers vertoonden, wat kan wijzen op een recente aanval door een roofdier. Gezien het ecosysteem waarin hij leefde, is het zeer waarschijnlijk dat het grotlions waren die hem aanvielen.
Het is bekend dat DNA van zeer oude organismen, zoals mammoeten, kan worden geanalyseerd, en dit heeft geleid tot reconstructies van hun genoom en evolutie. Tot nu toe was het oudste dieren-DNA dat was hersteld ongeveer een miljoen jaar oud, terwijl DNA uit Groenland tot twee miljoen jaar geleden werd aangetroffen. Er is echter altijd geloofd dat RNA te fragiel was om langdurig te overleven; deze ontdekking verandert dat.
De mogelijkheid om RNA uit bevroren resten te extraheren stelt wetenschappers in staat om te onderzoeken welke genen actief waren in deze oude dieren. Dit is bijzonder nuttig, aangezien RNA constant verandert en unieke informatie geeft over de stoffen in een bepaald weefsel op een specifiek moment.
De ontdekking biedt ook een nieuw perspectief op de mogelijkheden van “desextinctie” van mammoeten. Terwijl het herstellen van een volledig mammoth waarschijnlijk onhaalbaar is, stelt het nieuwe kennis over de biologie van deze megafauna ons in staat om technieken te ontwikkelen die helpen om moderne varianten, zoals genetisch gemodificeerde Aziatische olifanten, tot leven te brengen die lijken op mammoeten.
Al met al heeft de ontdekking van Yuka en het RNA dat daaruit is gehaald, niet alleen het begrip van de genen van deze dieren vergroot, maar ook nieuwe deuren geopend voor toekomstig onderzoek naar zowel extincte als moderne soorten.
