In Groot-Brittannië is het geen verrassing dat wetenschappers nieuwe theorieën hebben ontwikkeld over de voortplantingscapaciteiten van Adolf Hitler. Dit onderwerp werd al tijdens zijn leven belachelijk gemaakt door middel van een spottend lied, dat de insinuatie bevatte dat de genitaliën van de dictator onvolledig waren.
Het spottende lied, gezongen op de melodie van de populaire “Colonel Bogey March”, kwam voort uit de tijd van de Tweede Wereldoorlog en suggereerde dat Hitler alleen beschikte over een beperkte fysieke aanleg. De tekst van het lied verwees niet alleen naar Hitler, maar ook naar andere invloedrijke figuren binnen zijn regime, zoals Hermann Göring, Heinrich Himmler en Josef Goebbels. Deze teksten suggereren een verband tussen fysieke afwijkingen en mentale defecten, iets wat ook al door Shakespeare in zijn beschrijving van Richard III werd behandeld.
Recent onderzoek door de genetica-expert Turi King aan de University of Bath heeft nieuwe inzichten opgeleverd. Dezezelfde onderzoeksgroep identificeerde vier jaar geleden de resten van Richard III. Dit keer onderzochten zij bloedresten van een sofa waarop Hitler zich in 1945 verhief. Deze resten zouden zijn gevonden door een Amerikaanse persofficier, wat tot interessante genetische bevindingen over de nazi-leider leidde.
Het Britse nationale trots en de herinnering aan de overwinning op het naziregime dragen bij aan een bepaalde spottende houding tegenover de vijand van destijds. Dit werd recentelijk nog benadrukt door een schandaal zetten rond prins Harry, die ooit werd bekritiseerd voor het dragen van een Wehrmachtsuniform op een feest. Dergelijke controverses blijven de gemoederen bezighouden.
Bovendien kwam er in mei vorig jaar een schokkend voorval aan het licht, waarbij negen personen in Oldham werden gearresteerd voor het vieren van Hitlers verjaardag met nationaal-socialistische outfits. De politie vond zelfs explosieven tijdens deze gebeurtenissen, wat de bezorgdheid over dergelijke festiviteiten in het Verenigd Koninkrijk aanwakkert.
Het blijft fascinerend hoe historische figuren zoals Hitler blijven intrigeren en hoe wetenschappelijk onderzoek ons nieuwe inzichten kan bieden in hun leven. De combinatie van onderzoek en geschiedenis zorgt voor rijke discussies over identiteit en nationale trots.
