In een oude grot in Zuid-Italië is een volledig bewaarde Neanderthaler schedel ontdekt die al meer dan 130.000 jaar verborgen was. Deze ontdekking daagt de traditionele denkwijze uit over hoe onze oude verwanten overleefden tijdens de ijstijd.
Wat Hebben Wetenschappers Ontdekt?
De schedel werd veiliggesteld door een dikke laag calciet, die voorkomt dat de overblijfselen verder beschadigd raken. Dit is de eerste keer dat een schedel zo goed bewaard is gebleven. Wetenschappers gebruikten fiber-optische beeldvorming en 3D digitale technieken om de binnenstructuur van de neus te bestuderen zonder de schedel uit de grot te halen. De resultaten toonden aan dat de Neanderthaler geen kenmerken had die typisch zijn voor het aanpassen aan koude temperaturen.
Wanneer Vond de Ontdekking Plaats?
In 1993 ontdekten grotzoekers de bijna complete schedel van de Altamura-man, wat in de paleoantropologie een zeldzame vondst is. De kwetsbaarheid van de schedel leidde tot de beslissing om deze in de grot te laten, om schade te voorkomen gedurende vele decennia.
Welke Technologie Is Gebruikt Voor Het Onderzoek?
Onder leiding van Costantino Buzi van de Universiteit van Perugia, werd een speciale onderzoeksmethode toegepast. Er werd een endoscopische inspectie uitgevoerd met een kleine camera om video’s te maken van de neusopening. Hiermee konden ze een 3D-model van de botten in de neus produceren, waaronder structuren zoals het ethmoid, vomer en de onderste neusschelp. Deze structuren waren vaak afwezig of beschadigd in andere Neanderthaler schedels.
Wat Levert Deze Ontdekking Ons Op?
De gangbare opvatting was dat de vorm van de Neanderthaler neus zich had ontwikkeld om koude lucht vochtig en warm te houden. Deze veronderstellingen waren gebaseerd op schattingen en vergelijkende modellen, niet op concreta bewijs. Het nieuwe onderzoek suggereert dat de gezichtsstructuur van Neanderthalers niet enkel was aangepast aan één specifiek klimaat, maar aan verschillende behoeftes.
Wat Was de Reden Achter de Brede Neus?
Wetenschappers geloven nu dat de breedte van de neus gerelateerd is aan het lichaamstype en de functionele behoeften van de Neanderthaler. Hun grote, gespierde lichamen vereisten waarschijnlijk meer zuurstof, waardoor een bredere neus een praktische oplossing kan zijn geweest om aan hun verhoogde ademhalingsbehoefte te voldoen.
