Naast Neptunus, in de afgelegen regio van het Kuipergordel, hebben onderzoekers uit Canada aanwijzingen gevonden voor een “zeer oude en intacte structuur”. Het Kuipergordel wordt vaak gezien als een “derde zone van het Zonnestelsel” en lijkt meer op een “donut” dan op een riem. In deze ruimte bevinden zich kosmische lichamen zoals Pluto.
De nieuw ontdekte structuur, bijgenaamd de “interne kern”, bestaat uit een conglomeratie van objecten van het Kuipergordel (KBO’s) met vergelijkbare, volledig cirkelvormige banen die bijna volledig zijn uitgelijnd met de schijf van het Zonnestelsel. Volgens Amir Siraj, onderzoeker aan de Universiteit van Princeton en hoofdauteur van de studie, is “dit soort orbital stabiliteit een teken van een zeer oude en intacte structuur – het type structuur dat aanwijzingen kan geven over de evolutie van het zonnestelsel, zoals hoe de reuzenplaneten in hun banen zijn bewogen en door welk soort interstellaire omgevingen het zonnestelsel is gereisd.”
Gelegen op 43 Astronomische Eenheden (AE) van de Zon, kan de interne kern ook helpen bij het ontrafelen van details over de baan van Neptunus. Een van de hypothesen is dat het conglomeraat ontstaan kan zijn tijdens de migratie van deze ijzige planeet. De theorie suggereert dat Neptunus zich heeft gevormd in de binnenste regio van het Zonnestelsel en vervolgens verder van de Zon is gemigreerd naar zijn huidige positie.
David Nesvorný, onderzoeker bij het Southwest Research Institute, legt uit dat Neptunus, als een reuzenplaneet, deze KBO’s kan hebben “gevangen” via gravitationele interacties, wat leidde tot de vorming van de kernen.
De naam “interne kern” is gegeven omdat onderzoekers eerder een ander conglomeraat in het Kuipergordel hebben ontdekt, slechts aangeduid als de “kern”. Deze nieuwe ontdekking toont een nog compactere structuur. De waarnemingen vertegenwoordigen een belangrijke vooruitgang in ons begrip van hoe ons zonnestelsel is ontstaan.
