De Maan werd decennia lang beschouwd als een geologisch overleden en stabiel hemellichaam. Echter, recent onderzoek suggereert dat er daadwerkelijk voortdurende interne bewegingen plaats vinden, bekend als maanbevingen, die ernstige gevolgen kunnen hebben, vooral als we menselijke bases op de Maan willen opzetten.
Nieuwe bewijsstukken van maanbevingen
Wetenschappers hebben gegevens en monsters van de Apollo 17-missie geanalyseerd en ontdekt dat er verplaatsingen op het oppervlak hebben plaatsgevonden in de Taurus-Littrow-vallei. Deze werden niet veroorzaakt door meteorietinslagen, maar door seismische activiteit. Onderzoek wijst erop dat een actieve breuklijn, de Lee-Lincoln breuk, hierachter kan zitten en dat de kracht van de maanbevingen zelfs 3,0 op de Richterschaal kan bereiken. Hoewel dit op aarde niet als ernstig wordt beschouwd, kan het op de Maan veel grotere gevolgen hebben.
Waar kunnen we een veilige basis op de Maan bouwen?
Volgens de onderzoekers is de kans op een maanbeving op elke gegeven dag 1 op 20 miljoen, maar deze verhouding stijgt bij een langdurige aanwezigheid. Al na tien jaar zou de kans op een significante gebeurtenis kunnen toenemen tot 1 op 5500. Daarom moeten de geologische omstandigheden uiterst zorgvuldig in overweging worden genomen bij het plannen van het Artemis-programma en andere toekomstige maanbases. Activiteit rond actieve breuklijnen of steile geologische randen (scarps) moet vermeden worden.
De Maan blijft bewegen – en dat is geen goed nieuws
Moderne landingssystemen, zoals de SpaceX Starship, kunnen gevoeliger zijn voor bodem bewegingen dan eerdere modellen. Het onderzoek geeft ook aan dat er geavanceerdere seismometers nodig zijn op het oppervlak van de Maan, die kunnen worden geïnstalleerd tijdens volgende missies. Een nieuw hoofdstuk in het maanonderzoek kan beginnen: het is niet alleen de oppervlakte die belangrijk is, maar ook de diepere, onzichtbare lagen die aandacht vereisen.
De oorsprong van de Maan
Volgens de algemeen geaccepteerde theorie is de Maan ontstaan na een enorme kosmische botsing. Een grote, jonge planetesimaal genaamd Theia zou met de aarde zijn gebotst, en het daardoor verspreide puin zou de Maan hebben gevormd, die sindsdien onze constante metgezel aan de hemel is. Deze botsing vond ongeveer 4,5 miljard jaar geleden plaats, toen de aarde nog jong was en zijn structuur en baan nog niet definitief waren. Na de inslag veranderden echter de grootte, interne structuur en de beweging van de aarde rondom de Zon. De vorming van de Maan is een van de belangrijkste gevolgen van deze enorme botsing.
Een nieuw tijdperk voor de mensheid: de start van duurzame aanwezigheid op de Maan
Het doel van het Artemis-programma is om de mensheid weer op de Maan te brengen en daar een duurzame aanwezigheid op te bouwen. Als onderdeel hiervan zou er al in 2026 een team worden gelanceerd dat de Maan zal omcirkelen, terwijl de leden van latere missies daadwerkelijk op het oppervlak zullen landen. Ook in ons eigen land wordt het onderwerp aantrekkelijk gevonden door ruimteonderzoekers, waaronder ruimte-ingenieur Nagy Felícián, die zijn concept voor een maanbasis met ons heeft gedeeld.
Geheime stad op de Maan? Onderzoekers denken dat de waarheid snel aan het licht komt!
De oppervlakte van de Maan zou meer kunnen bevatten dan alleen stof en kraters. Een geoloog stelt dat leven op de Maan niet alleen een mythe is, maar een vergeten verleden. Volgens Gregg Braden begint de geschiedenis van de mensheid veel eerder dan we denken.
