Wetenschappers zijn er niet van overtuigd: onderzoek toont aan dat aardbevingen gouden nuggets kunnen genereren via kwarts. De creatie van gouden nuggets in kwartsaders is een onderwerp van discussie dat al tientallen jaren aan de orde is, vooral omdat deze afzettingen niet altijd homogeen van aard zijn.
In veel afzettingen lijkt goud te zijn geconcentreerd op specifieke plekken, wat niet gemakkelijk kan worden verklaard door de meest gangbare hydrothermale modellen. De wetenschappelijke gemeenschap zoekt naar alternatieve benaderingen om te begrijpen hoe metaalrijke vloeistoffen discrete clusters vormen in seismisch belaste gebieden. In dit verband heeft een internationale groep wetenschappers in 2024 laboratoriumexperimenten uitgevoerd, gericht op de reactie van kwarts op tektonische spanning.
Hoe dragen aardbevingen bij aan de vorming van gouden nuggets?
De auteurs van de genoemde studie, gepubliceerd in het tijdschrift Nature Geoscience, ontwikkelden een model dat de piezo-elektrische spanning, gegenereerd door kwarts tijdens aardbevingen, verbindt met de vorming van gouden nuggets. Het is belangrijk op te merken dat kwarts een mineraal is dat in staat is elektrische velden te genereren onder invloed van plotselinge geologische spanningen. Dergelijke omstandigheden ontstaan gewoonlijk in gebieden waar actieve breuken bijdragen aan de circulatie van vloeistoffen die opgelost goud uit de diepten van de aardkorst transporteren.
Tijdens het onderzoek werd vastgesteld dat wanneer een pakket seismische golven door een ader vol met kwarts beweegt, het mineraal voldoende spanning kan genereren om de distributie van goud in de vloeistoffen te veranderen. Goud heeft de neiging zich af te zetten op oppervlakken die de vorming van kiemen bevorderen, en hier kan het piezo-elektrische veld een cruciale rol spelen. Dit mechanisme verklaart waarom afzettingen ongelijkmatig zijn verdeeld en clusters vormen.
Piezo-elektriciteit van kwarts en goudafzetting
Een groep wetenschappers van Monash University (Australië) voerde een experiment uit waarbij ze kwarts kristallen onderdompelden in een vloeistof die opgelost goud bevatte. Vervolgens creëerden ze seismische golven om snelle spanning in de kristallen teweeg te brengen. Dit spanningsveld genereerde piezo-elektrische spanning, die in staat was om goudafzetting op het oppervlakte van kwarts te veroorzaken, en zo nanodeeltjes te vormen.
Volgens de onderzoekers kunnen deze nanodeeltjes een startpunt zijn voor de creatie van grotere gouden nuggets. De aanwezigheid van het afgezet goud fungeert als een elektroden oppervlak, waar later meer metaal op kan worden afgezet. Een van de auteurs merkte op: “Goud opgelost in de oplossing heeft de neiging zich voornamelijk af te zetten op reeds bestaande gouden deeltjes.” Deze dynamiek suggereert dat gouden nuggets groeien als gevolg van een cumulatief proces dat verband houdt met geleidelijke seismische gebeurtenissen.
Herhaalde aardbevingen en de groei van goud
Wetenschappers hebben twee belangrijke factoren geïdentificeerd die van invloed zijn op het begrip van de concentratie van goud in actieve aders: de piezo-elektrische aard van kwarts en de orogene aard van de afzettingen die de grootste gouden nuggets bevatten. Aardbevingen openen niet alleen nieuwe paden voor de beweging van vloeistoffen, maar creëren ook spanning die het mineraal kan activeren.
Dit scenario creëert een geologisch cyclus die duizenden jaren kan duren. Hydrothermale vloeistoffen stijgen door de breuken en dragen een kleine hoeveelheid goud mee, dat zich uiteindelijk hecht aan de kristallen of al gemetalliseerde oppervlakken. Elke aardbeving creëert nieuwe elektrische omstandigheden die de accumulatie van goud bevorderen. Na verloop van tijd kunnen de goudvormen aanzienlijke afmetingen bereiken, zoals is waargenomen in orogene afzettingen in verschillende regio’s van de wereld.
De wetenschappelijke betekenis van deze ontdekking
Een van de meest besproken aspecten van het onderzoek uit 2024 is de mogelijkheid om gouden nuggets in gecontroleerde omstandigheden te reproduceren. De auteurs legden uit: “Het is geen alchemie; er is opgelost goud en geschikte omstandigheden nodig om het van de vloeibare staat naar een toestand te transformeren waarin het zich op het oppervlak kan afzetten.”
Hoewel deze procedure geen goud uit het niets creëert, opent het de deur naar een beter begrip van de transformaties ervan gedurende de geologische cyclus. Helaas biedt deze technologie geen direct gereedschap voor het detecteren van goudnuggets. Het detecteren van piezo-elektrische signalen maakt het mogelijk om kwartsaders te identificeren, maar bevestigt niet de aanwezigheid van metaal daarin.
