Een universiteitsdocent heeft alle studenten gewaarschuwd over het gebruik van Kunstmatige Intelligentie (AI): dit is duidelijk zichtbaar in hun opdrachten. Beatriz de Vicente, een gerenommeerde universitair docent in Spanje, heeft een directe boodschap gestuurd aan studenten die steeds vaker gebruik maken van AI om hun taken te voltooien. Wanneer een werkstuk door een digitaal hulpmiddel is gegenereerd, valt dit onmiddellijk op.
Haar waarschuwing komt op een moment dat het gebruik van AI aan universiteiten niet langer een uitzondering is, maar een steeds gebruikelijker praktijk die de manier waarop duizenden studenten studeren, schrijven en omgaan met hun academische leven verandert. Dit fenomeen doet zich niet alleen in Spanje voor, maar is ook in Nederland en andere landen waar te nemen.
In de afgelopen jaren heeft technologie zijn intrede gedaan in klaslokalen, zowel op scholen als aan universiteiten. Wat ooit ver weg leek, is tegenwoordig realiteit. Studenten maken dagelijks gebruik van deze technologie om sneller aantekeningen te maken, een presentatie te structureren, of om hoofdstukken te begrijpen die anders uren studie vereisen. Deze verspreiding heeft geleid tot een steeds levendiger debat over de grenzen, bijwerkingen en mogelijke gevolgen voor de kwaliteit van het leren.
Tijdens een optreden in het Spaanse programma Más Vale Tarde op La Sexta, legde professor De Vicente duidelijk uit wat er gebeurt wanneer een student probeert een volledig door AI gegenereerde opdracht in te leveren. Volgens haar vertonen deze resultaten altijd onmiskenbare signalen. De taal is vaak te uniform en de structuur van het discours is overmatig regelmatig, terwijl de conclusies vaak missen wat persoonlijkheid en authenticiteit betreft. Een ervaren docent kan deze details dan ook onmiddellijk opmerken.
Daarom hebben veel docenten geen sofware nodig om te merken dat er iets niet klopt in de opdrachten van hun studenten. Universiteiten zijn in elk geval goed uitgerust; veel instellingen hebben systemen geïntroduceerd die teksten analyseren op gelijkenissen met bestaande inhoud op het internet of signalen die wijzen op een automatische generatie. De Vicente legt uit dat het voldoende is om het werk in deze programma’s te uploaden om eventuele onregelmatigheden op te sporen.
Deze kwestie is niet alleen beperkt tot Spanje. In de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk hebben universiteiten zoals MIT, Stanford en Oxford al richtlijnen vastgesteld om het gebruik van AI tijdens examens en beoordeelde opdrachten te beperken. Ook in Nederland en Italië, is het gebruik van AI in zowel scholen als universiteiten wijdverspreid. Wat docenten vragen, is transparantie en strenge regels omtrent digitaal gegenereerde inhoud. In sommige gevallen wordt ongeoorloofd gebruik van tools zoals ChatGPT geclassificeerd als fraude of plagiaat.
De Vicente demoniseert de technologie trouwens niet; zij beschouwt het als nuttig voor het samenvatten van informatie, het verduidelijken van concepten, of het structureren van een idee dat de student dan verder moet ontwikkelen. Het probleem ontstaat echter wanneer AI een echte shortcut wordt. De tekst die wordt ingeleverd, moet de schrijver vertegenwoordigen. Anders zal het resultaat alleen maar rampzalig zijn.
De meest effectieve manier om een door AI gegenereerd werkstuk te ontmaskeren is een van de oudste: vraag de student om de concepten in zijn of haar werk uit te leggen of de redenering die heeft geleid tot een bepaalde conclusie weer te geven. Als de student niet in staat is om de tekst verdedigen zonder het te raadplegen, dan verandert het vermoeden in een zekere waarheid. In sommige gevallen stellen docenten een soortgelijke oefening voor tijdens een live-sessie om het werkelijke kennisniveau te verifiëren.
